Fashion contradictions

Ik heb altijd beweerd dat mijn blog geen zuivere modeblog is, het is vooral een online dagboek waarin ik mijn inspiraties in kwijt kan. Natuurlijk heeft mode haar eigen gigantische plek opgeëist in dit virtueel dagboek, omdat ik dat simpelweg superinspirerend vind. Ik probeer antwoorden te vinden, vernieuwend en interessant te blijven, maar dit zijn natuurlijk relatieve begrippen. Wat is vernieuwend en vooral, wat is interessant? Zelf geraak ik snel verveeld en daarom ben ik voortdurend op zoek naar inspiratie. In boeken, op straat, op het net, op televisie, bij vrienden, kortom elk medium is van levensbelang. Ik wil iets melden, iets wat je misschien nog niet weet of wat je al weet, maar nog nooit vanuit deze perspectief, bekeken hebt. Alles is mogelijk en alles gaat supersnel in de 21ste eeuw (god, ik klink als een 80-jarige bomma) . Er zijn duizenden en duizenden bloggers die hetzelfde doen als ikzelf. Ook zij bloggen over prachtige fotoshoots en kleding. Ze doen aan outfitposts en/of tutorials. Ze zijn handig met make-upborsteltjes en hebben haarscherpe foto's. En ieder van hen wil laten zien dat hij/zij een unieke en frisse kijk heeft op zaken. Ik, ik ben een van hen. Ook ik ben passioneel over mode, mode die door iemand maar tegelijkertijd ook door niemand specefiek gecreëerd is. Er is al zoveel geschreven over dit onderwerp en soms heb ik die 'deprimerende' en onvermijdelijke gedachte dat we eigenlijk alles al gezien hebben in la mode, je kent die ongeïnspireerde momenten wel, maar dan is er alweer een onverwacht reportage of een magniefieke kledingcollectie die me meteen van gedachten doet veranderen en die me doet geloven dat we nog niet alles hebben gezien. En voor die momenten blog ik, voor die plotse invallen van inspiratie, voor die betoverende of ontroerende momenten. Je ziet het, ik was begonnen met 'dit is geen zuivere modeblog', maar zoals altijd komt mevrouwtje mode haar vaste plaats innemen. Ach, ik heb er een haat-liefderelatie mee. Ik bedoel, het is een manier om jezelf uit te drukken en ik krijg er maar geen genoeg van, maar soms veracht ik het zogezegde oppervlakkige eraan. Ik bedoel, ook dat is relatief. Het is maar hoe je het bekijkt, toch? Een mens zit vol tegenstrijdigheden... Ik wijk af. Wat ik echt wou zeggen is: ja, ik ben een van de velen. Een van de die vele bloggers, om er een vaag getal op te plakken. Wat heb ik te zeggen? Wat is er zo anders aan hetgeen dat ik wil zeggen? Ik ben een blogger als je dan toch een label wil kleven op mij. Blogger,pr-dame, student, modeverslaafde, journalist, betweter (...) wat hebben we toch met labels? Ik ben dus een blogger en ik heb een mening. Ik heb iets te zeggen. Dat is hetgeen dat mij zowel onderscheidt van, als gelijk maakt aan de rest. Iedereen wil een duizendtal 'volgers' en 143 reacties op één blogpost, maar als je eenmaal populair wordt op de blogosphere wordt alles dat je post geweldig bevonden. Mensen denken niet meer na over hetgeen je post, omdat je het in hun ogen gemaakt hebt. Er is geen minpuntje meer, zelfs niet één omdat je zowiezo al de hemel ingeprezen wordt door andere medebloggers. Wat voor een onwetende ziel moet je zijn om kritisch of moeilijk te doen over een bepaalde zin, foto, artikel of outfit van die veelgeprezen en misschien wel perfectie-benaderende blogger? Dit klinkt misschien wel raar en ongeloofwaardig, maar ik wens geen onmogelijk aantal 'volgers'. Ik ben al tevreden met een handjevol trouwe lezers die altijd wat te zeggen hebben en natuurlijk ben ik blij met positieve commentaar, maar niet als het onterecht is. En dat is het gevaarlijke aan bloggen: je weet namelijk bijna nooit zeker of die commentaren wel terecht zijn. Je moet het natuurlijk niet altijd te ver gaan zoeken, een artikel is goedgeschreven of niet. Dat kan je echter niet over een bepaalde collectie of boek zeggen. Dat ligt namelijk altijd persoonlijker, maar je moet verder kunnen kijken dan de termen 'mooi' of 'lelijk'. Denk aan innovatief zijn en vermijd voorspelbaarheid. Of stop je voorspelbaarheid in een nieuw jasje. Wees tegenstrijdig, laat je lezers denken, want ik ben de koningin der tegenstrijdigheden. Het ene moment vind ik mode oppervlakkig en het andere moment kan ik blijven doordraven over de emotionele en poëtische kant van mode. Betekent dit dat ik niet weet wat ik wil? Neen, absoluut niet. Het bewijst dat mode weldegelijk een relatief begrip is. Je mag het niet altijd al te serieus nemen. Liefst met een grote korrel zout.

Nawoord: Deze blogpost is in de trant van een van m'n vorige posts, 'Modejournalisten vs bloggers'.Ik spreek mezelf dus een beetje tegen met het innovatieve aspect, maar het is een onderwerp dat me blijft bezig houden. Ik heb me de voorbije dagen redelijk ongeïnspireerd gevoeld en ik verafschuw de gedachte om een van de zovelen te zijn. Iedereen heeft wel op z'n minst één iets dat hem/haar als blogger van de rest onderscheidt. De een is goed in tutorials, de ander is goed in foto's, de ander kan goed overweg met een toetsenbord en soms, heel uitzonderlijk is er iemand die dit allemaal weet te combineren tot een prachtig geheel. Ik echter, ga je moeten teleurstellen. Ik ben een kluns in make-up en haar. Ik ben ook een barslechte fotografe, maar telkens weer bij het posten van een nieuwe blog is er diezelfde passie en diezelfde welwillendheid. Diezelfde blijdschap en diezelfde tevredenheid. Ik ben mezelf en dat is wat mij onderscheidt. De hele tekst klinkt als een soort van presidentscampagne, haha! Niets is minder waar. Er zijn geen achterliggende gedachten, no reading between the lines. Er is één ware gedachte en dat is klaarheid scheppen in sommige zaken of jou juist meer verwarren. Het is maar hoe je het bekijkt, niet?

English translation: I've always claimed that my blog wasn't a sheer fashion blog. It's an online journal in which I can go on and on about the things that inspire me. Fashion has demanded her own enormous spot on this blog though. Well, fashion is a gigantic source of inspiration for me so thta's why. It amazes, disgusts and surprizes me and this all happens sometimes at the same, which proves the contradictional side of fashion. I try to answer some questions, to stay innovative and interesting but these af course are relative notions. I mean, what is innovative and above all what is interesting? I for example get bored quickly and I'm constantly in search of inspiritaion. In books, on the streets, on the internet, television, at friend's, every medium is super important. I want to say something, something you don't know yet or maybe do know but you still haven't seen it out of my point of view. I want to open a new window. Everything is possible in our era and the most striking thing is the speed with which everything is happening (damn, I sounds like an 80-sometging grandma). There is an overwhelming amount of bloggers controling the blogosphere. An overwhelming amount that does the same thing as I do. They blog about beautiful photoshoots and clothing lines. They share their outfuts daily and update their blogs with tutorials. They're handy with make-up and have the clearest pictures. And every single one of them want to show that they have a unique and innovative point of view on certain subjects. Well, I'm one of them. I am passionate about fashion as well, fashion that is created by everybody and nobody in particular. There has been written so much about this subject and sometines I have the unavoidable and kinda depressing thought that we have seen averything when it comes to fashion but then when you do not expect it, there's an amazing collection or reportgae that proves me the opposite. And these are the moments for which I blog, for these little raids of inspiration, for these magical and touching moments. You see, I've started with 'this isn't a sheer fashion blog' but mademoiselle mode has taken the spotlight again. Oh well, I kind of have this hate-love thing going on when it comes to fashion. I mean it's a way to express yourself and I just can't get enough of it but sometimes I really despise it. I despise the so said superficialness of it but that's relative as well, you know? It's how you look at it. The humankind is full of contradictions... I'm departing from my real subject though. What I wanted to say is: yes, I'm one of the many out there. One fo the countless bloggers out there. Blogger, PR lady, fashion addict, student, journalist, wiseacre (...) why all those labels? Call me a blogger if you really want 'to label' me. I'm one of the thousands and thousands of bloggers out there? What do I have to say? What is so diffirent about what I want to say? I have an opinion, a point of view. Something to share with you. And that's one of the things that I've in common with my fellow bloggers but that's also the thing that distinguishes us. Everyone wants 5000 followers and 143 reactions one one blog post but once you get popular as a blogger, everyone will only see how amazing you are. People won't think about the things you're posting because you're huge in their eyes. As a matter of fact: you've quite made it acoording to them. So you really, really have to be an ignorant soul to stay critical about their pics, articles or certain outfits. I mean she/he has made it, who are you to share your negative comments? There are no negative things anymore about this blogger because she/he's only being praised about the things he/she is writing. I mean I don't have to be a moody and overthinking plum about it. An article is well-written or not. But you can't say that about an outfit or book. That's a little more personal, I guess but you have to look further than words like 'beautiful' and 'ugly'. I do enjoy positive comments but only when I deserve them. And this is going to soud crazy and perhaps a little incredible but I'd rather have three or five readers who stay true to me and my writing than thousands and thousands of followers who think or just automatically say that something looks great when it just does not. Be innovative and avoid predictability or give your predictability a little makeover. Be contradictory, let your readers think because I am the queen of contradictions. Sometimes there's a side of me that thinks that la mode is superficial but on the other hand I can be quite emotional and poetic about it too. Does this mean that I don't know what I want? No, of course not. It proves that 'fashion' is a constantly changing noun. You cannot always be too serious about it. You have to joke around as well...

Afterword: This blog post looks a bit like 'The battle of the fashion journalists and bloggers'. So I contradict myself when it comes to being innovative but this is a subject that keeps intriguing me and keeps me busy as well. I was having a writer's block the past days so I felt quite uninspired and I hate the thought of being one of the so many. Everynone has something that makes him/her unique as a blogger. There are certain people who are great in making tutorial videos, others are good photographers but some others are great writers. Well, I am clumsy as hell so I suck at DIY's. I can tell you one thing though, I'm always super happy and passionate when I'm posting a fresh and ready to read blog. I stay true to muself and that's what make me unique. The whole text kind of sounds like a presidential campain but don't be scared it's not, haha! There isn't a hidden thought behind it or there's no reading between the lines. I was justmaking some things clear or confusing you a little bit more. It's how you look at it, isn't it?

N.D.

 Geschreven op 15/08/2011/ written on the 15th of August 2011.