Het is een voortdurende strijd die tussen modebloggers en modejournalisten. Modejournalisten, degene die dus gestudeerd hebben om te staan waar ze nu staan, kunnen het maar niet verteren dat er wereldwijd honderden en honderden bloggers opstaan om hun visie over mode mee te delen. Mode wordt dus toegankelijk voor iedereen en is minder exclusief omdat het nu niet alleen in Vogue of Elle komt te staan, maar dus ook op de blog van een of andere welbespraakte fashionista. Hierdoor kunnen jij en ik deze blogs lezen. De wereld van het net, het is er een van duizend-en-een wonderen. Het gaat sneller dan een of ander ferm gevulde maandelijkse tijdschrift en bovendien is het ook gratis. Zo wordt het dus ook toegankelijker voor modefans die het niet zo breed hebben. En zo krijg ik misschien wel de onterechte indruk dat modebloggers het publiek van de modetijdschriften (lees: modejournalisten) wegkapen. Ik ben een zelfverklaarde modefan. Ik houd van die evoluties in de branche en die terugverwijzingen, de kleinste details, de inspiraties, de links met... Daarom dat ik ook eerder ben voor de artikels in een gevonden versie (lees: een tijdschrift), want volgens mijn mening is er niets leuker dan de eerste opwinding die er door je lichaam raast wanneer je de nieuwste editie van je lievelingstijdschrift in je handen hebt. Die blinkende cover, die practhige of misschien wel vreemde coverfoto, de ongelezen pagina's die schreeuwen om gelezen te worden, dit en nog veel meer zijn voor mij telkens weer een van de vele redenen om alweer het nieuwste nummer van mijn lievelingstijdschrift te kopen. Je kent Amélie O waarschijnlijk wel, die vaste columnist van Elle België die haar ongezouten mening geeft op alles dat met mode maken heeft. Wel, in dit nummer deed ze dat over de bloggende medemens. Ze is immers van mening dat de bloggers van tegenwoordig niet bijster veel te verkondigen hebben dan enkel die zelfverheerlijking in de vorm van outfitposts. En misschien heeft ze daar wel een beetje gelijk in. Zijn wij ijdel? Of voelen we ons gewoon goed in onze vel en vinden we dat de hele wereld dit moet weten/lezen/zien. Aangezien we aan outfitpsots doen, moeten we toch wel vinden dat we er die dag goed uitzien, maar is een goed zelfbeeld meteen gelijk aan narcisme of ijdelheid? De bloggers die ik volg doen hoofdzakelijk aan outfitposts en ik moet zeggen dat ik ze wel redelijk inspirerend vind. Ik vind het daarom ook een godsgeschenk dat blogs bestaan. Veel modeontwerpers vinden dat bloggers de modeindustrie veranderd hebben, want dankzij die welbespraakte modefans kunnen zij adverteren op het net, op blogsite van diezelfde modefan. Zeg nu eens eerlijk, wat is er nu beter dan adverderen op de site van een modeblogger die wereldwijd duizenden followers heeft? Dat is toch de meest perfecte vorm van reclame of niet soms? In dat opzicht hebben mijn medebloggers de industrie mischien dan toch veranderd. En dan nog iets, die zogezegde bloggers die hun ongezouten mening verkondigen over la mode, waar zijn die toch? Ik smeek u om op te staan! It's time! Ook een quote van Amélie O: "Modeblogs zijn zo mogelijk nog erger. De commentaren bij de modenieuwtjes zijn meestal pure commerciële slijmerij..." Ik vind dit deels wel kloppen, pas op ik zeg wel deels. Veel van die fancy bloggers worden gesponserd door een of andere wereldbekende schoenen-of make-upmerk en dan is het toch wel moeilijker om kritisch te blijven over diezelfde producten. Wie begon als een onafhankelijke blogger trapt in de val waar elke blogger vroeg of laat in trapt. De val die al je onafhankelijkheid als blogger doet verdwijnen. En inderdaad dan doe je aan commerciële slijmerij. Het hangt allemaal te samen, weet je? Ik ben van mening dat mode voor iedereen is. Voor Emanuelle Alt, voor Lara Stone, Voor Cécile Narinx, voor jou, voor mij, voor je buurmeisje of klasgenoot. Het is iets universeels. En dan nog iets: mode is overal. Denk aan die briljante woorden van madame Coco. Je vindt het niet alleen in modetijdschriften, op de catwalks of op het lijf van menig moderedactrice, maar overal en vooral in het straatbeeld. De bloggers zijn de stem van de medemens op straat of dat zouden ze in ieder geval moeten zijn. Zij zouden ten alle tijde trouw moeten blijven aan zichzelf en iets te verkondigen hebben. Ze zouden zowel inspirerend als vernieuwend moeten zijn. Zij zouden de aanvulling en niet de concurrent moeten zijn op de wereldse tijdschriften van Emanuelle Alt en Anna Wintour. Een aparte visie, snap je? Daarom ook dat ik ergens die constante strijd tussen de bloggers en modejournalisten niet snap, waarom kan er geen harmonie tussen de twee zijn? Mode is, zoals ik al zei, van iedereen: zowel van Lagerfeld als van jou en dat is volgens mij de boodschap die door moderedacteuren moeilijk te snappen is. Mode wordt dan inderdaad minder exclusief, maar tijden veranderen en zo ook mode, niet waar? Schuw vooral niet om iets achter te laten over dit veelbesproken onderwerp en jou ongezouten mening los te laten op de wereld van de blogs. ;) Love, N.D.!
Geschreven op 31/07/2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opinions, suggestions or questions: don't hesitate and react!